خواهران برونته
شارلوت برونته (1855- 1816) و دو خواهرش، «امیلی» متولد 1818، و «آن» متولد 1820، فرزندان یک کشیش بودند، و هر سه ادیب و شاعر و رماننویس و در واقع یک جوخه ادبی را تشکیل میدادند. از 1835 تا 1845این سه خواهر بیشتر اوقاتشان را به کار تعلیم و تربیت کودکان میگذراندند. اما برادری داشتند به نام «برانول»، که شیفته قمار و میگساری بود. شارلوت با انتشار «جین ایر» به شهرت رسید، و امیلی با «بلندیهای بادگیر»، و آن با «آگنس گری».
بانوان رماننویس
قضیه خواهران برونته به صوت معما درآمده است. این زنان جوان در حاشیه اجتماع، منزوی زندگی میکردند و حاضر نبودند از دنیای خیالانگیز کودکانهشان بیرون بروند. شارلوت در این میان تنها کسی بود که به بلوغ رسید و رمانهای واقعی به وجود آورد.
رمانهای شارلوت برونته
«جین ایر» با آن که فضای رمانتیک رمان سیاه را دارد، پیشگام افشای مظالم اجتماعی است که بعداً چارلز دیکنز نیز این مسیر را میپیماید. شارلوت این اندیشه را در «شرلی» (1841) گسترش بیشتری میبخشد و عصیان زنان کارگر را شرح میدهد و در «ویلت» (1852)، بار دیگر از رمانتیسم فاصله میگیرد.
سبک و شیوه ادبی شارلوت برونته
گیلبرت کیت چستر تون در این رابطه میگوید: «درباره سبک و شیوۀ ادبی شارلوت برونته، در چند کلمه می توان گفت که از پائینترین لایههای رئالیسم به بالاترین درجه رمانتیسیسم رسیده است.»