جلب همکاری بیماران در فرایند خودشناسی و تجهیز ایگوی آنهابه توانمندی هایی در جهت کار تحلیلی، نقعله عطف رویکرد بالینی دکتر فرد بوشی را شکل می دهد. او در این کتاب برای ما روشن می سازد که تا چه اندازه ثعابیر اغلب تحلیلگران مبنی بر آن چیزی است که آنها درک می کنند نه آنچه بیماران آماده شنیدن آن هستند، اینکه بسیاری از جنبه های درمان تحلیلی به جای آنکه در جهت مشارکت دادن ایکوی بیمار در ملی فرایند درمان باشد، متمرکز بر حفظ جایگاه همه توان و مشاهده گر تحلیلگر است دکتر موش به ما می آموزد که چگونه تغییر در این رویکرد و در نظر گرفتن ایکوی بیماران به عنوان همکارانی راستین در طی فرایند تحلیل حضوری و نقش آفرین است
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران