افق 
چشمان مصطفا، ارمیا رابر خطوط کتاب ترجیح دادند. اما چشم هایش مثل همیشه از نخستین در نماز ارمیا جلوتر رفتند، یعنی نمی توانستند چگونه به آن چشمان نیم باز مشکی مشگی می توانستی چشم بدوزی. زمانی که تو را نگاه نمی کند و افق دیدش جای مایای نور و سنگر است چگونه چناشر گل منگلی نگاهت را بر میجادهای ساده اش پهن می کردی، زمانی که شانه های ار ما در مسجدی را می لرزیا؟ متحفا کتابارا بسته عینکش را در آورد و آن را با دستمالی که در میان لباس مهمانی خاکیالی به طرز عجیبی نمی مانده بود، پا کرد. یکی از شیشه های عینگالی شده بود، آرام گفت
مد باز هم بی اختیار نگاهش ارمیا را و تمارش را به عینک ترجیح داده
- موجی شده
مد باز هم بی اختیار نگاهش ارمیا را و تمارش را به عینک ترجیح داده
- موجی شده
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران