معرّفی جین آستین

جین آستین (1817-1775)، بسیار فروتن بود، و هنر خود را با فروتنی بسیار عرضه می‌کرد و در آثارش از مردم عادی انگلیس و روحیات خاص آنها و ارتباطشان با هم‌دیگر، تصویر صادقانه‌ای رسم می‌کرد، که این گونه آثار را «رمان‌های خانگی» باید خواند.
جین آستین در واقع از پیشگامان داستان‌های بعد از خویش است که به کندوکاوهای روانشناسانه در شخصیت‌های رمان پرداخته‌اند.
«غرور و تعصب»، و بعد از آن «مانسفیلد پارک» (1714)، «اما» (1816)، «کاترین مورلاند» (1818)، و چند رمان دیگر او، در دوران حیات او چندان موفق نبودند. جین آستین، در حاشیه دنیای ادبیات و در شهرستان، در کنار خواهرانش و فرزندان آنها و در خانواده زندگی می‌کرد.

- نویسنده نامرئی

یکی از خواهرزاده‌های او می‌گوید: «برای همه ما عجیب بود که جین آستین چه وقت و چگونه رمان‌هایش را می‌نویسد. زیرا اتاق کار نداشت و جائی در اختیارش نبود که جدا از دیگران به کار نویسندگی بپردازد. بیشتر آثارش را در اتاق نشیمن مشترک خانه می‌نوشت. یعنی در جائی که همه می‌رفتند و می‌آمدند و با هم حرف می‌زدند و شلوغ می‌کردند و گاهی این سر و صدا و شلوغی به حدی می‌رسید که خاله‌ام نوشته نیمه‌کاره اش را کنار می‌گذاشت و سعی می‌کرد که خدمتکاران و مهمانانی که به خانه می‌آمدند متوجه جدی بودن کار او نشوند. تنها بعضی از اعضای خانواده از اهمیت کار او خبر داشتند!»