سارقان آتش گفتگوهایی در باب شعر نوشته ژوزه ساراماگو اومبرتو اکو پیتر هانتکه ریتا داو پل استر ایو بونفوا آنتونیو تابوکی طاهربن جلون ندیم گورسل مانوئل باثکث مونتالبان انتشارات نیلوفر

هر پرسشی آغاز تندباد است. هر علامت سؤالی تیر است. تیری رهاشده و شجاعانه که سر «دیگری» - نویسنده را هدف گرفته. تیری که باید، همراه با خیانت هویدا کردن اسرار، به پرسشگر باز گردد. و چه زیباست که طرف گفت وگویت با پاسخش غافلگیرت کند. و از این زیباتر، برای هر دونفرتان و برای خواننده، آن که خودش هم از پاسخش غافلگیر شود. بدین سان گفت وگو آفرینش
است.
گفت وگوگوش سپردن و به خصوص یادگرفتن است.
درسهایی که غنایمی گاه ارزشمند و گاه کم ارزش از آنها کسب می کنیم. این گونه، در پی نفوذ به ذهن و زندگی نویسندگان و در پی ورود به خانه ها یا دفاترشان، توانستم جزئیاتی اساسی درباره ی آنها کشف کنم که برخی را تعریف
کرده ام و ناگفتنی ها را در خاطرم نگه داشته ام، منبعی برای لذت و خوشی. از پل استر یاد گرفتم چگونه ممکن است نویسندگی هویت کسی شود، از اومبرتو اکو شیفتگی به دانش و گستردگی افق دید را آموختم، از هانتکه فضایل کنار کشیدن از زندگی عمومی، از ژوزه ساراماگو قاعده ی مقدس نشستن پشت میز کار، از ایوبونفوا فروتنی و سادگی و مهربانی، از آنتونیو تابوکی ایمان خیره سرانه به تصادف، از ندیم گورسل گرمای حس انسانی، از مانوئل باثکث مونتالبان عشق اپیکوری به زندگی، از ریتا داو معنای خودسازی قدم به قدم، و از طاهر بن جلون شفافیت و ریاضت. بدین سان، گفت وگوگذر لطیف روح به روح است.