مرکز 
در سالهای 1957 و 1958 فاکنر به مدت دو ترم نویسندهی مقیم در دانشگاه ویرجینیا بود. در این مدت چندین جلسه ی پرسش و پاسخ با دانشجویان برگزار کرد. گفت وگوها بسیار جالب است و پاسخهای فاکنر دیدگاه های شخصی او را نمایان می کند که در هیچ کتابی یکجا نیامده است. از معنی کلمات و عبارات مبهم و قابل تفسیر در رمان ها و داستانهای کوتاه فاکنر تا شخصیتها و عنوان کتابها و اشارات و تلمیحات و نمادها، نقش نویسنده در جامعهی مدرن، و شعر و شاعری، نظریه ادبی، نژادپرستی و سیاست و فرهنگ و نقد ادبی و ادیبان و منتقدان، و منابع الهام نویسنده و کتاب هایی که خوانده و نویسندگانی که بر او تأثیر گذاشته اند و بسیاری مطالب دیگر که بسیار خواندنی است. در این کتاب با آرای فاکنر درباره ی نویسندگان معاصرش مانند همینگوی، شروود اندرسن، جان دوس پاسوس و ارسکین کالدول و نیز شاعران معاصر آشنا می شویم. از جمله نکات جالب نوع کتاب هایی که فاکنر خوانده و عادات او در کتاب خوانی است. فاکنر می گوید که عهد عتیق، برادران کارامازوف، مادام بوواری و موبی دیک و بیشتر آثار دیکنز و بالزاک را هر سال می خواند و هر بار چیزهای تازه ای در آنها می یابد و از آنها الهام می گیرد.
