معرّفی کتاب ماندارن‌ها:
- سال انتشار کتاب ماندارن‌ها:
ماندارن‌ها (به فرانسه Les Mandarins) رمانی از سیمون دوبووار است که در تاریخ 21 اکتبر 1954 منتشر شد.
این کتاب به نلسون آلگرن، نویسنده کمونیست آمریکایی که بووار از سال 1947 با او رابطه شدیدی داشت، تقدیم شده است.
خلاصه‌ای از داستان ماندارن‌ها:
سیمون دوبوار در این رمان گروهی از روشنفکران پاریسی را به روی صحنه می‌برد که در سال 1944 در پایان جنگ جهانی دوم که در آستانه ورود به دوره جنگ سرد و جنگ در الجزایر است، با تفکرات خود در مورد جامعه فرانسه روبرو می‌شوند.
داستان به طور متناوب در اول شخص توسط دو راوی هدایت می‌شود: آن دوبروی یک روانپزشک و همسر یک نویسنده متعهد بزرگ، رابرت دوبرویل، مربی ادبیات و سیاست شخصیت اصلی دیگر رمان، هانری پرون است،یک نویسنده سی و چند ساله جزو مقاومت بود. او یک روزنامه جناح چپ با عنوان L'Espoir را اداره می‌کند. او با پائول، همراه ده ساله خود زندگی می‌کند که دیگر او را دوست ندارد و به شدت در تلاش است تا با رد شواهد و پذیرش تمام درخواست‌های هانری، زندگی‌شان را نجات دهد. هانری خانه را ترک می‌کند و به طور کامل روی کارش به عنوان مدیر نشریه سرمایه گذاری می‌کند.
زندگی صمیمی او با پائول که بیشتر و بیشتر دچار هذیان می‌شود، به طور قطعی به پایان می‌رسد و او با ژوزت، زن بسیار جوانی رابطه عاشقانه آغاز می‌کند.
بخش‌هایی از کتاب:
هانری احساس کرد وحشت گلویش را میفشرد. تا به حال چیزهایی درباره این اردوگاهها به گوشش خورده بود، ولی به طور نامشخص … لانبر گفت: اردوگاههای کار اجباری پدیدهای تصادفی نیست و میتوان امیدوار بود که روزی برچیده شود. برنامه سرمایهگذاریهای دولت شوروی برای عملی شدن، نیاز به کار دارد که جز با کار اضافی امکانپذیر نیست. اگر مواد مورد مصرف کارگرهای آزاد از سطح خاصی پایینتر بیاید، تولید هم کاهش مییابد. بنابراین دست به ایجاد طبقه خرده پرولتاریایی زدهاند که در برابر حداکثر کار، حداقل دستمزد را به اندازهای که زنده بمانند دریافت می کنند. ایجاد چنین ساختاری امکانپذیر نیست مگر با تأسیس اردوگاههای کار اجباری.
تحلیلی بر داستان «ماندارن‌ها»:
این رمان تا حد زیادی از زندگی سیمون دوبووار و زندگی نزدیکانش الهام گرفته شده است. آن دوبروی یک زن روشنفکر است که در کنار همسرش حضور دارد، نویسنده ای بسیار متعهد به چپ در سیاست که می تواند ژان پل سارتر باشد. هانری پرون، در عین حال، به وضوح یادآور آلبر کامو است که در سال 1943 روزنامه مستقل زیرزمینی Combat را تأسیس کرد و از سال 1944 بسیار به سارتر نزدیک بود.
به همین ترتیب، درگیری بین دوبرویه و پرون یادآور اتفاقی است که بین سارتر و کامو در سال 1952 پس از انتشار مقاله‌ای از طرف اولی در حمله به دومی رخ داد. سیمون دوبووار در طول رمانش همچنین رابطه پرشور خود را با کسی که کتاب به او تقدیم شده است، یعنی نلسون آلگرن، تداعی می‌کند که به راحتی خود را در کسوت شخصیت لوئیس بروگان می شناسد. از جمله عناصر اتوبیوگرافیک، روایت سفری است که با هم در آمریکای لاتین انجام دادند، اهمیت حلقه ای که آلگرن/بروگان به آن/بووار می دهد (و با آن دفن می‌شود).
درون‌مایه رمان «ماندارن‌ها»:
موضوع اصلی رمان، توصیف نقش روشنفکر فرانسوی درگیر در مبارزات سیاسی و ابزار عمل او برای انتشار عقایدش در جامعه‌ای ویران شده از جنگ و کشف هولوکاست با آگاهی از عواقب آن است. بمباران هیروشیما و ناکازاکی، مجبورند خود را در رابطه با موازنه‌های اصلی جدیدی که جهان را در سال‌های آینده مدیریت خواهند کرد، قرار دهند. این موقعیت شکننده است و به گفته بووار محکوم به بیهودگی خاصی است.
افتخارات «ماندارن‌ها»:
در سال 1954 جایزه گنکور را دریافت کرد.
ترجمه‌های فارسی از رمان «ماندارن‌ها»:
با 2 ترجمه به زبان فارسی موجود است:
- ماندارن‌ها با ترجمه پرویز شهدی از نشر دنیای نو.
- ماندارن با ترجمه ایرج پورباقر از نشر اشراقی.
تهیه و تنظیم:
واحد محتوا ویستور
عسل ریحانی
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران