درنگی در سکوت عرفانی نوشته قربان ولیئی انتشارات نیستان

معّرفی کتاب «درنگی در سکوت عرفانی» اثر «قربان ولیئی» 

کتاب «درنگی در سکوت عرفانی» اثر «قربان ولیئی» کتابی از با نگرش ادبیات عرفانی که نویسنده تحت عنوان پایان نامه دکترا در دانشگاه تربیت مدرس به تدوین و دفاع از آن پرداخته بوده است. در این کتاب به تبیین چیستی و چرایی "خاموشی" در اصول و ارکان ادبیات عرفانی و اسلامی به عنوان یک رویکرد برای طی مراحل سلوک عرفانی می پردازد. قربان ولیئی که بیشتر پژوهش ها و تألیفات او در زمره‌ی ادبیات عرفانی است این بار در این اثر از متون عارفان ای چون کشف المهجوب، رساله قشیریه، مرصاد العباد، مصباح الهدایه، مقالات شمس، فیه مافیه و برخی متون از این دست وام گرفته است. این کتاب درنگی بر مقصد نهایی سلوک عرفانی و اعمال لازمه‌ی آن و ذوب شدن آدمی در ذات لایتناهی الهی برای رسیدن به بحث اصلی که همان سکوت و خاموشی است میباشد. در این کتاب ولیئی به مقایسه‌ی اندیشه‌ی عارفان بزرگ در تفسیر مفهوم سکوت و اثرات آن بر عرفان پرداخته است.

دیگران مهم درباره‌ی این کتاب چه گفته اند؟

به نقل از نویسنده :
« قالب متون عرفانی به این موضوع پرداخته‌اند، اما به اعتقاد من هیچ متنی به اندازه مثنوی معنوی از مولانا و برخی از غزلیات او به موضوع خاموشی اشاره نکرده است. به نظر می‌آید نظریه‌پرداز متون عرفانی در زمینه سکوت، مولانا است»

بخشی از کتاب

قسمتهایی از کتاب:
«برخلاف خاموشی زبان که محسوس و به سادگی ادراک‌پذیر است، تبیین خاموشی ضمیر و اساساً اثبات امکان آن بسیار دشوار است. به عبارت دیگر، هم تصوّر خاموشی ضمیر دشوار است و هم تصدیق آن چنان‌که گفتیم، خاموشی ضمیر به معنای قطع شدن حدیث نفس یا گفتگوی ذهنی است. به زبان خاموش شدن، به آسانی صورت می‌گیرد، اما قطع حدیث نفس بسیار دشوار است. این نکته که در هنگام خاموشی ظاهری، ذهن غرق حدیث نفس است و در فغان و در غوغاست، نیازی به اثبات ندارد...
در نظام روان‌شناختی صوفیه، قلب که کانون معرفت است تنها با انصراف از حواس ظاهری و توجه به عالم ملکوت می‌تواند ظرف معرفت حقیقی قرار گیرد. به تعبیر امام محمد غزالی، قلب دارای دو باب است که «یکی از آن دو رو به سوی عالم ملکوت که عبارت از لوح محفوظ است گشوده می‌باشد و دیگری در جهت حواس پنجگانۀ ظاهری که چنگ بر عالم شهود دارد قرار گرفته است.»

درباره‌ی «قربان ولیئی»

قربان ولیئی متولد 1349 در کرمانشاه است. او دارای دکترای زبان و ادبیات فارسی است  و علاوه بر تدریس و فعالیت‌های پژوهشی، اشعاری با حال و هوای عاشقانه-عارفانه نیز سروده است.  در سال 1379 اولین کتابش تحت عنوان مجموعه «گزیده ادبیات معاصر» منتشر شد و از آن موقع تاکنون تلاش کرده تا  خود را به عنوان شاعری با دغدغه‌های جدی در حوزه عرفان و اندیشه به مخاطب بشناساند. 
اشعار ولیئی به باور بسیاری از منتقدان نمایی است از یک حس کاملا ممتاز. او شعر  خود را در تمامی سبک‌های و شیوه‌های روایت گسترش داده است.

دیگر آثار «قربان ولیئی»

از جمله برخی از آثار وی: «ضربان ذات» ، «مجموع پریشانی» ، «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها» ، «گزیده ادبیات معاصر شماره ٨٣» ، «گفتم به لحظه نام تو را، جاودانه شد» ، «ترنم داوودی سکوت» ، «با دو چشم دچار یکتایی» ، «ضربات ذات» ،و مجموعه شعر«فقط تویی که منم» است.
دو کتاب «ترنم داوودی سکوت» و «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، به ترتیب جایزه کتاب سال قلم زرین و کتاب فصل در سال ١٣٨٨ شدند

نسخه های متعدّد از کتاب "درنگی در سکوت عرفانی"

کتاب «درنگی در سکوت عرفانی» نوشته‌ی «قربان ولیئی» توسط انتشارات نیستان در سال 1399 به چاپ اول رسیده است .