روزبهان 
براعت استهلال، صنعتی ست ادبی، و آن آغاز کردن سخنیست به طوری که کاملا مناسب نیا مقصود باشد و خوش أفتد
پراعت استهلال، آن است که مصتف یا شاعر، در ابتدای خطبه ی کتاب یا مطلع قصیده : الفاظی جند ایراد کند که خواننده به محض خواندن آن، از مقصد و مداد نویسنده و گوینده آگاه شود
براعت استهلال که ما، در این کتاب، به اختصار، آن را «استهلال می گوییم و یا به فارسی متداول، «خوش آغازی» می نامیم - درگذشته ی ادب فارسی، عالیة در باب شعر و نظم به کار رفته است؛ چنانکه اگر شاعری ، قصیده ، قطعه با غزلی می سرود و در محضر جمعی می خواند ( یا واگذار می کرد که خوش صدایی آن را بخواند و مخاطبان ، در همان ابتدای شعر، به وجد می آمدند و به تأیید و تحسین می پرداختند، و به زبان امروزی با مفهوم شعر، ارتباط برقرار می گردنده ، نشانه ی پراعت استهلال بود و قبول افتادن حرکت آغازین اثر
پراعت استهلال، آن است که مصتف یا شاعر، در ابتدای خطبه ی کتاب یا مطلع قصیده : الفاظی جند ایراد کند که خواننده به محض خواندن آن، از مقصد و مداد نویسنده و گوینده آگاه شود
براعت استهلال که ما، در این کتاب، به اختصار، آن را «استهلال می گوییم و یا به فارسی متداول، «خوش آغازی» می نامیم - درگذشته ی ادب فارسی، عالیة در باب شعر و نظم به کار رفته است؛ چنانکه اگر شاعری ، قصیده ، قطعه با غزلی می سرود و در محضر جمعی می خواند ( یا واگذار می کرد که خوش صدایی آن را بخواند و مخاطبان ، در همان ابتدای شعر، به وجد می آمدند و به تأیید و تحسین می پرداختند، و به زبان امروزی با مفهوم شعر، ارتباط برقرار می گردنده ، نشانه ی پراعت استهلال بود و قبول افتادن حرکت آغازین اثر
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران