نامیرا(رقعی)نیستان نوشته صادق کرمیار انتشارات نیستان

معّرفی کتاب «نامیرا» اثر «صادق کرمیار»

کتاب «نامیرا» اثر « صادق کرمیار»که در سال 1396 به چاپ بیست و چهارم رسید. نامیرا داستانی در توصیف کوفه پیش از وقوع حادثه ی کربلا می باشد. این داستان ابتدا به صورت فیلم نامه نگارش شده و سپس به رمان هم تبدیل گشته است . منظور از نام نامیرا یعنی (شهیدان راه حق) که برای این داستان انتخاب شده است. داستان در رابطه با دو جوان کوفه ای به نام های «ربیع و سلیمه» است که دلبسته ی هم و به دور از سودجویی های خود به دنبال حقیقت و راستی می گردند و بین حق و باطل و رفتارهای دارای تناقض بزرگان و سرداران برای حمایت از امام حسین (ع) و یا ماندن با یزید سردرگم و حیران مانده اند. نویسنده در خلال داستان این امر را بررسی می کند که دعوت کوفیان از امام حسین (ع)، در حمایت از حق و ایستادگی در برابر ظلم نبود. به همین دلیل ساختار سستی داشته و منجر به از هم پاشی پیمان آن ها و خیانت و پشت کردن به امام مظلوم شد.این رمان شروع آرامی دارد و با کمک تصویرسازی به خواننده فرصت همراهی می‌دهد. شخصیت‌ها به‌ تدریج وارد داستان می‌شوند و حضورشان در خدمت کلیت داستان است. نام‌های بزرگ مانند مختار ثقفی و هانی و... نویسنده را وسوسه نکرده تا به پررنگ‌تر کردن نقش آنها در داستان بپردازد و رمانش را فربه‌تر کند. به نظر می‌رسد این نام‌ها و تأثیرگذاریشان آن اندازه برای نویسنده مهم بوده که به پیشبرد داستان کمک کند.

دیگران مهم درباره‌ی این کتاب چه گفته اند؟

به گفته ی محمدامین جعفری، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی فارس: در برهوت رمان‌نویسی ایران، نامیرا کورسوی امیدی برای تبدیل وقایع تاریخی به داستان است. این رمان روشنایی‌ها و تاریکی‌های قیام عاشورا را با پیش‌درآمدی جذاب به ذهن مخاطب متبادر می‌کند. نامیرا به ما نشان می‌دهد که همهٔ انسان‌ها در هر لحظه در معرض آزمایش هستند و تلنگری است که در آن سال ما در کدام جبهه می‌ایستیم.
به نقل از بیژن کیا : نامیرا علاوه بر جذابیت‌هایی که در فرم و محتوا برای مخاطب ایجاد می‌کند این فرصت را به او می‌دهد تا خود را ارزیابی کند همانند شخصیت‌های داستان که مدام با تردید و دودلی میان قطب مثبت و منفی رمان در تردید هستند و در نهایت جذب یکی می‌شوند. ما با اثری کلاسیک روبه‌رو هستیم که شخصیت‌ها در آن استادانه با استفاده از چهار عنصر کنش، واکنش، دیالوگ، سمبل و تعامل با اشیا به‌خوبی پردازش شده است.
نظر نویسنده در رابطه با نامیرا : می‌گویند علاقهٔ خاصی به نامیرا دارم؛ در واقع نامیرا را دوست ندارم، امام حسین را دوست دارم. دربارهٔ امام حسین آثار زیادی نوشته شده است اما «نامیرا» یک کار متفاوت نسبت به سایر کارهاست. معتقدم، فیلم نامییرا هم متفاوت خواهد شد. تصور می‌کنم چون خودم کتاب را نوشته‌ام اگر خودم نامیرا را کارگردانی کنم اتفاق تازه‌ای می‌افتد که شاید مثل کتابش بشود. فیلم سینمایی نامیرا با نذور فرهنگی هیأت‌های سوگواری امام حسین(ع) و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی کلید می‌خورد. ساخت این فیلم برای من بیزینس نبود برای همین هم قرار بود این فیلم را کارگردانی کنم.نویسنده برای نوشتن به آسیب‌های جامعه توجه می‌کند؛ در واقع اتفاقات جامعهٔ امروز سبب شد فضای غبارآلود آن دوران را در قالب یک رمان به تصویر بکشم. دیالوگ‌های این رمان از خودم است در واقع نامیرا، بازآفرینی کوفه و کربلا در آن روز است نه فقط یک روایت تاریخی

بخشی از کتاب

در بخشی از کتاب می‌خوانید:
عبدالله به بدگمانی به او نگریست و سپس اطراف را زیر نظر گرفت و انگار به دنبال سواران دیگری بود که با غریبه همراهند. سوار ام وهب را دید. گفت: «من تنها هستم برادر. راه کوفه را به من نشان بده. زحمت دیگری برایت ندارم!»
اما یکباره اسبش -که معلوم بود راه درازی را یک‌نفس آمده بود- نقش زمین شد و سوار را بر زمین زد. سوار که دست‌کمی از اسب نداشت، پایش زیر اسب ماند و فریاد کشید. عبدالله هنوز تردید داشت. ام وهب جلو آمد و با تعجب به خیرگی عبدالله نگریست: «عبدالله!»
عبدالله تازه به خودش آمد و به کمک مرد رفت. او را کشان‌کشان تا پای آتش برد و روی پلاسی خواباند. ام وهب رواندازی آورد و روی او انداخت. عبدالله در حالی که به مرد می‌نگریست و می‌اندیشید، کم‌کم به خواب فرو رفت و دوباره رویایی را دید که پیش‌تر دیده بود. همان غبار و دود و آتش و برق تیز شمشیر‌ها و نیزه‌هایی که بالا و پایین می‌رفتند و خون‌آلود می‌شدند، رودی خروشان، تیرهایی که از هر طرف به آسمان می‌رفتند، سم اسبانی که در میدان جنگ در هم می‌آمیختند، خیمه‌هایی که در آتش می‌سوختند، رودی خروشان که آب در آن سرخ و خونرنگ می‌شد.

درباره‌ی «صادق کرمیار»

صادق کرمیار (زاده 1338 در تهران) نویسنده و کارگردان ایرانی است و اصالتاً از طرف پدری ریشه در روستای ولیان در شهرستان ساوجبلاغ استان البرز و از طرف مادری ریشه در روستای دنبلید طالقان دارد. کرمیار مسئول ویژه نامه «اطلاعات جبهه» در مناطق جنگی در سال‌های 1365 تا 1367 بود و از 1372 تا 1375 مسئولیت صفحه ادبی «جوانه‌های اندیشه» روزنامه اطلاعات و همچنین معاونت سردبیری نشریه سینمایی «مردم و سینما» وابسته به بنیاد سینمایی فارابی را نیز به عهده داشته‌است. کرمیار با نوشتن رمان‌هایی مانند «نامیرا» و «دشت‌های سوزان» و نیز کارگردانی سریال‌هایی همچون یک روز قبل و خاطرات مرد ناتمام شناخته می‌شود. وی که دارای گواهی‌نامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، نگارش چندین رمان، فیلمنامه سینمایی و سریال‌های تلویزیونی و نیز کارگردانی چندین فیلم و سریال تلویزیونی را در کارنامه خود دارد. در عین حال بیش از پنج سال مدیریت ادبی و هنری در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران از دیگر فعالیت‌های کرمیار در عرصه‌های فرهنگی به‌شمار می‌رود.

دیگر آثار «صادق کرمیار»

از جمله آثار این نویسنده می‌توان به عناوین زیر اشاره کرد:
حریم
دشت های سوزان 
شیدایی
مستوری
درد
غنیمت
مردان نامرئی
وامانده
انتقام در اردوگاه
فریاد درخاکستر
و.......

کتاب "نامیرا" برنده‌ی چه جوایزی شده است؟

شایستهٔ تقدیر برای رمان «نامیرا» اثر برگزیدهٔ چهارمین جشنوارهٔ «کتاب دین و پژوش‌های برتر»
شایسته تقدیر در سومین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد در سال 1389 برای نگارش رمان نامیرا
شایسته تقدیر در بیست و هشتمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال 1389 به خاطر نگارش رمان نامیرا
دریافت گواهی‌نامه درجه یک هنری معادل مدرک دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی 

نسخه های متعدّد از کتاب "نامیرا"

کتاب «نامیرا» نوشته‌ی «صادق کرمیار» توسط انتشارات نیستان در سال 1396 به چاپ بیست و چهارم رسیده است.