loader-img
loader-img-2

میشل فوکو زهد زیبایی شناسانه به مثابه گفتمان ضد دیداری نوشته عارف دانیالی انتشارات تیسا

5 / -
like like
like like
آثار فوکو بر تنش میان «مراقبت از خود» و «مراقبت از دیگران» متمرکز است؛ مسئله این است که آیا «خودافرینی شخصی» و «بادیگران بودن» در تضاد با یکدیگر قرار دارند یا می توانند در سازگاری باشند؟ روایت فوکو از مسیحیت و مدرنیته، بیانگر تقابل و تعارض میان این دو قلمرو است؛ اجتماع شبانی مسیحی و جامعه روان شناسی مدرن، رویه های فردیت سازی را در فرایندهای تمامیت ساز منحل می کنند؛ اما هارمونی فلسفی در یونان باستان، میان «خود» و «دیگری» نوعی همزیستی زیبایی شناختی را ممکن می کنند؛ شاگرد یونانی در رابطه با استادش سقراط در پایان راه به خودا بینی می رسد، اما بیمار در مواجهه با روان شناس، همواره مطیع و منقاد است. جامعه فیلسوف، جامعه دوستی و دیالوگ میان انسان های آزاد و برابر است؛ در مقابل، جامعه روان شناس، تحت سیطره چشم های نامتقارن و نامتقابل است. این کتاب داستانی است درباره «مراقبت از خود» و «مراقبت از دیگران».

ثبت دیدگاه

دیدگاه کاربران

اولین کسی باشید که دیدگاهی برای "میشل فوکو زهد زیبایی شناسانه به مثابه گفتمان ضد دیداری" می نویسد