می خواهیم از خانم دکتر وبدا شقاقی بنویسیم، نارنیس استادی که یک جلسه حضور در کلاس درسس کافی است تا برای همیشه شیفته دانش وسیع و منش والا و مهربانی و گرمای وجودش بشوی؟ در کلاسش تکواژ و وند و و زه بیست و واژه بهانه بود تا به اصل مطلب برسیم، دانشجو بودن، در پی کشف حقایق داده ها را کاویدن، پژوهشگر بود، و در ورای همه اینها، انسان بودن در کنار درس، از او نکته های بی شمار أموختیم . اموختیم که می توان همواره مهربان بود و همگان را به لبخند مهمان کرد؛ می توان سنگ صبور دانشجویان بود و با رویی گشاده گوش شنوای دغدغه های علمی شان بود؛ می توان به دور از حاشیه ها، در مرکز علم و دانش گام های بلند و پرافتخار برداشت. هرگز جیری از او ندیدیم جز خوبی و مهربانی و لبخند و همدلی. امیدواریم سایه پرمهرشان همواره بر دنیای زبان شناسی ایران گسترده باشد

واژه واژه زندگی جشن نامه دکتر ویدا شقاقی نوشته شهرام مدرس خیابانی فریبا قطره انتشارات نویسه پارسی

ثبت دیدگاه

دیدگاه کاربران